Pszę tego bloga już długo. I… niedługo, a może nie tak niedługo, ale za jakiś czas, coś z tego wyniknie!
Taka niespodzianka.
A dzisiaj czuję się wyjątkowo dobrze, tak dobrze, że postanowiłam o tym napisać. Może dlatego, że większa dawka leku zaczyna działać?
Weekend mija, a od poniedziałku ma nie być szefostwa. Urlopy z dziećmi. Miło. Nie wiem, kto się nami młodziakami zajmie. Sami sobie?
Powolutku do przodu, step by step, jeszcze jakoś ciągnę. Już niedługo zmieniam miejsce pracy, ale tylko na chwilkę. Kursy.
A psychiatra dopiero w październiku, tak mi ustalił termin. Też urlop?
Jakaś taka pomieszana jestem, to mam ochotę coś zrobić, to bezwład, to jestem nawet wesoła, to znowu w czarnej głębi. Nie ma stabilizacji, jak a ogarniała mnie wcześniej.
